HISTORIA LEMONIADY
sadzonym we wczesnych islamskich i rzymskich ogrodach.
HISTORIA LEMONIADY
Poznaj historię lemoniady. Cytryna, za czasów starożytnych była drzewem ozdobnym, sadzonym we wczesnych islamskich i rzymskich ogrodach. Dokładne pochodzenie samej cytryny nie jest łatwe do ustalenia.
Cytrusy istnieją już 8 milionów lat
Inne źródła podają, że cytrusy istnieją już około 8 milionów lat i swój początek miały w chińskiej prowincji Yunnan. Jeszcze inne, że Żydzi poznali ją przed czasami Chrystusa.
Pierwsze wyraźne dowody literackie dotyczące drzewa cytrynowego w jakimkolwiek języku pochodzą z początku arabskiego dzieła Qustusa al-Rumiego z początku X wieku w jego książce na temat rolnictwa.
Pod koniec XII wieku Ibn Jami, osobisty lekarz wielki przywódca muzułmański Saladyn, napisał traktat o cytrynie, po którym jest częściej wspominany w basenie Morza Śródziemnego Niewątpliwie Egipcjanie XIV wieku wiedzieli już sporo o cytrynie. Wiadomo,że większość z nich piła wino miodowe. Wzdłuż egipskiego wybrzeża Morza Śródziemnego ludzie pili kaszkab, napój ze sfermentowanego jęczmienia i mięty, ruty, czarnego pieprzu i liścia cytrynowego.
Napój lemoniada z Egiptu
Wygląda na to, że ten orzeźwiający napój, lemoniada, mógł pochodzić ze średniowiecznego Egiptu. Chociaż cytryna pochodzi dalej ze wschodu, a lemoniada mogła być równie dobrze wynaleziona w jednym ze wschodnich krajów, najwcześniejsze pisemne dowody lemoniady pochodzą z Egiptu. Pierwsze wzmianki o cytrynie w Egipcie znajdują się w kronikach perskiego poety i podróżnika Nasira, Który pozostawił cenne sprawozdanie z życia w Egipcie pod kalifem Fatamid al-Mustansir w latach 1035–1094. I tak rozpoczął się handel sokiem cytrynowym.
Uprawa cytryny nie należała do łatwych. Mniejsza, większa, z grubą skórką i nieraz z za małą ilością miąższu lub soku. Orzeźwiający cudowny kwaskowaty smak cytryny jednak wart był poświęceń.
Z początkiem XVII wieku lemoniada pojawia sie na paryskich ulicach. Sprzedawana z kubłaków przymocowanych na plecach, przygotowana już z gazowanej wody soku cytryny i domieszki miodu. Popularna w całej Europie lemoniada stała się bardzo modna w Paryżu. Sprzedawcy zarejestrowali i utworzyli związek o nazwie Compagnie de Limonadiers. Szał lemoniadowy pomógł nawet Paryżowi odeprzeć zarazę.
Gazowany napój Schweppes
W roku 1783 niemiecki zegarmistrz i jubiler Johann Jacob Schweppe opracował metodę nasycania napojów dwutlenkiem węgla[1]. za pomocą pompy kompresyjnej, która zwiększyła wydajność produkcji masowej i tak powstał cytrynowy napój Shweppes.
Emigracja Europejczyków do Ameryki przywiozła za sobą orzeźwiający napój.
Amerykanie zakochali się w lemoniadzie i przez pewien czas polecana była nawet jako alternatywa dla alkoholu. W latach 1877–1881 podczas zakazu spożywania alkoholu na masowych uroczystościach powstało hasło „Żegnamy alkohol, witamy lemoniadę”. Wiktoriańskie kobiety promowały napój i rozpowszechniały przepis na przygotowanie.
Lemoniada zmienia kolor na różowy
W XIX wieku lemoniada zmienia kolor na różowy i smakuje jeszcze lepiej z lodem. Pierwsza wzmianka wskazująca i łącząca cyrk wędrowny z lemoniadą pochodzi z Wheeling Register w Wirginii Zachodniej w 1879 roku. Podobno pracownik niechcący upuścił czerwone, cynamonowe cukierki do zbiornika z klasyczną lemoniadą. Nie mając czasu i ukrywając co zrobił podał taką ludziom, którzy zachwycili się smakiem. Historia mówi, że od tego czasu sprzedaż podwoiła się i odtąd każdy poważany cyrk serwował widzom różową lemoniadę.